Consumentenbescherming die de energietransitie tegenwerkt
door André Sliedregt, consultant bij Het ConsultancyHuis
Zoals in mijn vorige post al aangegeven, kende de Energiewet bij de goedkeuring begin juni een aantal amendementen. Een groot aantal daarvan hadden tot doel om meer consumentenbescherming te bieden.
Een van de amendementen die dit beoogde, was nummer 59, dat wilde garanderen dat de terugleververgoeding nooit negatief mag zijn. Dit betreft een van de kortste amendementen en bepaalt dat de redelijke vergoeding voor hernieuwbare elektriciteit niet kan worden vastgesteld op een negatief bedrag.
Een minimumprijs voor terugleveren van nul euro per kWh oogt sympathiek, maar is het niet
Op het eerste gezicht een zeer sympathiek voorstel. Het voorstel is echter ingediend OMDAT er negatieve prijzen voorkomen. En dat is niet voor niets. Uit de economische wet van vraag en aanbod weten we dat als er minder vraag is dan aanbod, de prijzen zakken. Als er desondanks veel aanbod blijft en er moet vraag worden gecreëerd (de elektriciteitsmarkt moet immers in balans zijn), dan zijn afnemers bereid om alleen tegen negatieve bedragen stroom af te nemen. Wanneer het laagste bedrag voor teruglevering wordt vastgesteld op EUR 0,00, dan bestaat er dus geen prikkel om zonepanelen tijdelijk uit te zetten op momenten dat het aanbod aan stroom groter is dan de vraag ernaar.. Dat betekent dat zelfs klanten met een dynamisch contract, bij negatieve uurprijzen kunnen blijven terugleveren tegen een prijs van EUR 0,00.
De klant betaalt zelf voor de minimum-prijs-bescherming
Het verlies dat dit voor de energieleverancier oplevert zal uiteindelijk moeten worden goedgemaakt in de kostenopslag per kWh, waardoor klanten met een dynamisch contract uiteindelijk duurder uit zijn, dan wanneer zij zonder deze wetsaanpassing bij negatieve prijzen hun panelen tijdelijk hadden uitgezet. Bovendien werkt de regel zelfs in de hand dat er vaker negatieve prijzen ontstaan (er is immers sprake van veel onbeïnvloedbare zonne-invoeding bij consumenten omdat er voor hen geen enkele (prijs)prikkel bestaat om invoeding tijdelijk te temperen). Dit zal vaker leiden tot uitval van omvormers in de laagspanningsnetten, waardoor klanten uiteindelijk minder zonne-energie terug kunnen leveren en dus een lagere opbrengst hebben. Bovendien bepaalt de klant zelf voor welk energiecontract hij kiest en als daarin soms negatieve bedragen kunnen voorkomen dan kan hij dat mee in overweging nemen.
Het heeft wat weg van de oneerlijkheid van de salderingsregeling
Klanten met een dynamisch energiecontract kiezen juist bewust voor een prijsrisico en krijgen door deze wetsaanpassing te maken met een hogere kostenopslag. Dat betekent dat dan bij deze contractvorm ook (of misschien wel juist) degenen zonder zonnepanelen, opdraaien voor de kosten die zonnepaneelbezitters veroorzaken.
Die kostenverschuiving kennen we nog maar al te goed van de #Salderingsregeling. Een sympathiek ogende wetsaanpassing dus met een soms wat onsympathieke uitwerking. Slecht voor congestie en slecht voor de portemonnee. De beoogde bescherming van klanten met zonnepanelen, beschermt klanten zonder zonnepanelen dus juist niet. De mate van Consumentenbescherming hangt dus sterk samen met wie je als consument ziet.
Gerelateerde nieuwsberichten
Andere lezers lazen ook:
Samenwerken?
Een verandertraject, een nieuw IT-systeem of een andere uitdaging? Ontdek hier hoe we jouw organisatie kunnen helpen.
Werken bij ons?
Zoek je een nieuwe uitdaging? Ontdek de voordelen van Het ConsultancyHuis voor jou als consultant.
